TBMM‘den alelacele geçirilen ve ilgili kurumların, belediyelerin ve meslek örgütlerinin görüşleri alınmadan hazırlanan "Büyükşehir Belediyesi Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı"yla demokrasinin vazgeçilmez unsuru olan yerel yönetimlerin sayısı azaltılmakta, merkezi otorite daha da güçlendirilmektedir.13 ili büyükşehir kapsamına alan Büyükşehir Belediyesi Kanunu ile Bazı Kanun ve KHK‘larda Değişiklik Yapan Kanun Tasarısı‘nın birinci bölümündeki ilk 2 madde kabul edildi.

Türkiye‘de belediye sayısı 2000 yılında 3.228 düzeyindeyken, 2009 yılı yerel seçimleri sonrasında, 2010 yılında Büyükşehir Yasası ve Belediye Yasası‘nda yapılan değişikliklerle 2.950‘ye indirilmiştir. TBMM‘den geçen son düzenlemeyle 1591 belediye daha kapatılmakta, belediye sayısı 1.359‘a indirilmektedir. Bu sayıya yeni kurulan ilçe belediyelerinin eklenmesiyle sayı 1.384 olmuştur. Bu durum AKP‘nin iktidarda olduğu 10 yılda belediye sayısının yaklaşık % 60 azalması anlamına gelmektedir. 

Türkiye, Büyükşehir Belediyesi kavramı ile 1984 yılında 3030 sayılı Büyükşehir Belediyeleri Kanunu‘nun yürürlüğe girmesi ile İstanbul, Ankara ve İzmir‘de Büyükşehir Belediyesi kurulmasıyla tanıştı. 1986-1988 döneminde beş büyükşehir belediyesi daha kuruldu. Bu süreçte, Adana (1986), Bursa (1987), Gaziantep (1987) Konya (1988), Kayseri (1988) Büyükşehir belediyesi kurulan yerler oldu. 1993 yılında ise Antalya, Diyarbakır, Eskişehir, Erzurum, Mersin, Kocaeli ve Samsun‘da kurulurken, 1999 yılındaki Marmara depremini takiben 2000 yılında ise depremin yarattığı tahribatı Büyükşehir imkanlarıyla aşması öngörülerek, Adapazarı büyükşehir statüsüne kavuşturuldu.   2004 yılında, 3030 sayılı kanun kaldırılarak, Büyükşehir belediyelerinin statüsü ile yetki ve sorumluluk konuları ile alanlarını yeniden düzenleyen 5216 sayılı yeni Büyükşehir Belediye Kanunu yürürlüğe girdi.   2004 yılında çıkarılan Kanun‘a göre Büyükşehir Belediyesi sınırları il valiliği merkez olmak üzere; Nüfusu 2.000.000‘dan fazla olan büyükşehirlerde 50 km yarıçapındaki yerleşim yerleri, nüfusu 1.000.000 - 2.000.000 arası olan büyükşehirlerde 30 km yarıçapındaki yerleşim yerleri, nüfusu 1.000.000‘dan az olan büyükşehirlerde ise 20 km yarıçapındaki yerleşim yerlerini, İstanbul ve Kocaeli‘nde ise nüfus yoğunluğu gerekçesiyle bütün il sınırları, Büyükşehir Belediyesi sınırları içinde kalacak şekilde düzenlendi.

Demokratikleşme sağlanacağı, halkın katılımının arttırılması, mahalli idarelerin sürekli biçimde geliştirilmesi ve etkin hizmet üretme kapasitesine sahip hale getirildiği gerekçesi ile hazırlandığı iddia edilen "Büyükşehir Belediyesi Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"la demokrasinin vazgeçilmez unsuru olan yerel yönetimlerden 29 il özel idaresinin, 1.591 belde belediyesi ile 16.082 köyün tüzel kişiliği kaldırılmakta, büyükşehir sınırlarındaki beldeler mahalleleri ile, köyler ise mahalle olarak ilçe belediyelerine katılmakta, diğer illerde tüzel kişiliği sona erdirilen belde belediyeleri de köye dönüştürülmektedir. Yasa kapsamına alınan 13 il ile birlikte büyükşehir sayısı 29‘a çıkmaktadır. Ülkemizin kamu idaresinde önemli değişimlere yol açan değişiklikler öngören düzenleme ile yerinden yönetim anlayışından vazgeçilmektedir. Kurulması öngörülen Yatırım İzleme ve Koordinasyon Merkezi bu durumu değiştirmemektedir. Aksine merkezi idarenin yerel üzerindeki kontrolünün artmasının bir aracıdır.