AMAÇ

    Yaşadığımız çağda su kaynakları artık küresel boyutlarda önemli sorunlarla karşı karşıyadır. Su kıtlığı, belirgin ve yaygın bir sorun haline gelmekte; dünyanın pek çok yerinde sel felaketleri yaşanmakta; su kalitesi hemen her ülkede hızla bozulmakta ve bu sorunlar, sosyal ve ekonomik açıdan zincirleme pek çok soruna da neden olmaktadır. Bu sorunların en önemlisi ekosistemlerdeki yaşamın sürdürülebilirliğinin tehdit altında olmasıdır. Bu sorunlar, su kaynaklarının geliştirilmesi, denetimi ve yönetiminde yeni yaklaşımlara gereksinim olduğunu ortaya koymuş ve konu, uluslararası toplantı, program ve komisyonlarda ele alınmaya başlanmıştır.

Doğal kaynak olarak suyun, küresel bazda vurgulanan önemine rağmen, bugün pek çok ülkede olduğu gibi Türkiye‘de de giderek artan "su kıtlığı" ve "kirlilik" sorunları yaşanmaktadır. Bazı dönemlerde bu kıtlığın nedeni doğal hidrolojik koşullardan kaynaklanmakla birlikte, günümüzde oluşan temel neden su kullanımlarının artması ve çeşitlenmesidir. Ülkemizin su kaynakları da hızlı nüfus artışı ve endüstriyel gelişim, artan tarımsal üretim ve kirlilik unsurlarının baskıları altındadır. Havzalarımız aynı zamanda, su yönetimi açısından kurumsal, yasal, yönetsel ve sosyo-ekonomik unsurlar ile birlikte, planlama/karar verme sürecinde gözetilen politikalardan etkilenmektedir. Esas olarak bugün çoğu ülkede olduğu gibi Türkiye‘de de yaşanan su sorunlarının temelinde yönetim ve politika eksiklikleri yatmaktadır.

Ülkemizdeki hızlı nüfus artışının yol açtığı gıda ve bunun sonucu olarak sulama gereksinmesindeki artışın yanı sıra, sosyo-ekonomik kalkınmanın gereği olan hızlı kentleşme ve sanayileşmenin su sağlanımına yönelik olarak getirdiği istem giderek yoğunluk kazanmaktadır.

Ülkemizdeki yerüstü ve yeraltı su kaynakları ile ilgili ekonomik potansiyelin sürdürülebilir kalkınma ilkeleri doğrultusunda çevresel etkiler dikkate alınarak geliştirilebilmesi, sosyo-ekonomik gelişmede de sürekliliğin sağlanması açısından önem taşımaktadır. Sürdürülebilir su yönetimi politikalarının uygulanabilmesi ise; su üretimi ve tüketimi ekseninde hukuksal ve kurumsal yapılar, kurumlar arasındaki eşgüdüm, katılımcı yönetim, hakça paylaşım, eğitim, kültür, araştırma-geliştirme ve uygun teknolojilerin seçimi ile doğrudan ilişkilidir.

Diğer yandan, su hizmetleri yönetimi üzerine geliştirilen küresel politikalar sonucunda, çokuluslu su şirketlerinin sektördeki ağırlıkları ve politika belirleme güçleri giderek artmaktadır. Suyun ekonomik bir meta olduğu ve su yönetiminde kamu ağırlığının azalması ve piyasa mekanizmalarının daha etkin olması şeklindeki uluslararası politik yaklaşımlar ağırlık kazanmaktadır.

İklim değişikliği senaryolarının etkili biçimde tartışıldığı bu süreçte, su yönetimi konusunda uluslararası politikaların ulusal çıkarlarımız ve toplumsal gerçeklerimiz ışığında değerlendirmeye alınarak tartışılmasına gereksinme vardır. Bunun yanı sıra, AB‘ye giriş sürecinde Türkiye‘deki yapısal düzenlemelerin su kaynakları yönetimi ve su hizmetleri yönetimi alanlarında ortaya çıkaracağı yeni kurumsal yapılar ve yönetim politikaları, ülke ve toplum çıkarlarımız açısından ele alınarak incelenmelidir.

Sınıraşan sularımızın yönetimi üzerinde, özellikle Fırat-Dicle sistemimizde, uluslararası ilginin yoğunlaştığı bir süreç yaşanmaktadır. Su kaynaklarımız üzerindeki ulusal denetimin zayıflaması ve bu kaynakları geliştirmemizin kısıtlanması sonucunu doğurabilecek planlar, TMMOB-İMO‘nun konunun tüm taraflarını davet ettiği 2. Su Politikaları Kongresi platformunda ele alınarak incelenmeli ve irdelenmelidir.

TMMOB birincisini 21-23 Mart 2006 tarihlerinde gerçekleştirdiği TMMOB Su Politikaları Kongresi‘nin ikincisini, tüm bu konuların ulusal ve uluslararası, yasal, sosyo-ekonomik, teknik, hidropolitik ve iklimsel açılardan ele alınarak çeşitli yönleri ile tartışılacağı bir platform yaratılması ve söz konusu Kongre‘den elde edilecek kamuoyu görüşünün, 2009 Dünya Su Forumu‘na yansıtılması amacına yönelik olarak düzenlenmesine karar verilmiştir.